คนเรานั้นจะมีเวลา..ใช้ชีวิตด้วยกันสักกี่วัน (เตือนสติความรัก)

เช้าวันหนึ่ง.. ภรรย าบอกกับสามีว่า “วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส ารไม่สะดวกเลย”..

สามี.. ซึ่งหน้าตาบู ด บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย า.. แต่กลับกระชากเสียง ถามกลับไปว่า..

“เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่ มาใช่ไหม..เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยเรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ.. ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!”

ภรรย า ..พูดออกมา เสียงเบาๆ อย่างคนรู้สึกผิด ว่า “ที่แท้..คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง”

..ภรรย า.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอกสามีว่า.. “วันนี้ มีรถโดยส ารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ..คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้..”แล้วเธอก็ออกบ้านไป

โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก..ประมาณครึ่งชั่ ว โมงผ่านไป..สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน..จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลง

มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย..สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจากบ้านไปทันที

เมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือ เพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส ารกระจัดกระจายมีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำ..

ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า .. ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติ..เฝ้าถามหน่ วยกู้ภั ย ที่ทำงานอยู่ว่า “เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”

ทุกคนส่ายหน้า… บอกว่าไม่เห็นเวลาผ่านไป จนเกือบเย็น กู้ภัย หยุดการทำงาน เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า.. “หักห้ามใจเถอะนะ ภรรย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”

ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ…เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน”

แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า..ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะ..ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่..

“คุณไปไหนมาคะ .. “

.. ภรรย ายังพูดไม่ทันจบสามี ก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น..

“คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ..

วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ

ฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม”

เรื่องบางเรื่อง.. เราโกรธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ความสุข” ของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง.. ไม่สำคัญเท่ากับ “ความสุข” ของคนที่เรารัก..

เรามีเวลาในโลกนี้… จำกัด..เวลาที่ใช้ร่วมกัน ….ยิ่งจำกัด..อะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย

ขอขอบคุณ b a n g p u n s a r a