ก่อนจะยื้อใครสักคนไว้อยากให้ลอง อ่ า น เคยคิดที่จะรักษาความสัมพันธ์ต่างๆไว้ จนสุดท้ายก็ยอมปล่อยไป เพราะมันคงมีแต่เราที่อยากให้รักษาทุกอย่างเหมือนเดิม
“ในขณะ ที่เรา พ ย า ย า ม ทำให้ รักครั้งนี้อยู่ต่อไปได้ เขาก็ พ ย า ย า ม ทำทุกอย่างเพื่อให้รักครั้งนี้มันจบลงเช่นกัน” ความสัมพันธ์ที่สวนกัน มันก็เปรียบเสมือน เชือก
ที่ต่างฝ่ายก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ “คนที่ยังรักอยู่” ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น “คนที่พร้อมจะไป” เพราะทุกคนมีเหตุผล ที่จะดึงมันจึงทำให้เกิดการแข่งขัน หลายคน
คงคิดซินะว่า ใครที่ดึงเชือกเข้ามาตัวเองได้มากทุกที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ .. ถูกคนที่ชนะคนคือที่ดึงเชือกเข้าหาตัวเองได้มากที่สุด นั้นก็คือคนที่ พ ย า ย า ม ทำตามเหตุผลตัวเองได้
แต่อย่าลืมมองกลับไปดูมือที่ดึง มันมีทั้ง เ ลื อ ด และ แ ผ ล จากดึงสิ่งที่เราทำ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า มันไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร ถ้าการที่เรายังยื้อคนๆหนึ่งที่หมดใจ ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาอาจจะ เ จ็ บ กว่าการปล่อยเขาไป
เพราะฉะนั้น เ จ็ บ ครั้งเดียวแล้วจบ ดีกว่าจบเรื่อยๆไม่จบสักที เชื่อเถอะ “รักคนหมดใจ” มันไม่มีความสุขหรอก
เหตุที่คนเคยรักกัน คบกันมาหลายปี เมื่อทิ้งกันไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น!
เคยมีคนถามว่า อยากทราบจังทำไมคนเคยรักกัน คบหากันมานานหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป ทำไมจึงหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น ไม่คิดถึงอดีตที่รวม ฝ่ า ฟั น มาเลยหรือ?
คำตอบก็คือ
หากคนปกติทั่วๆ ไป ที่ยังมีความรู้สึกทางดีมากกว่าความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีเราเสมอ นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่าจนกว่าจะมีทุกวันนี้ แม้จะเบื่อหน่าย รำ ค า ญ
เราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตที่คอยเฝ้าคิดถึงทำให้ไม่จากไปไหนแต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยทันที นั่นก็เพราะเขามีความ
เ ล ว ในใจอยู่มาก เป็นประเภทอ่อนแอทางใจ
ต้องการหนีไปให้พ้นๆ จากสภาพที่เป็นอยู่ ไม่ต้องการรับรู้ความรู้สึกของเราและคนรอบข้างว่าทุกข์ ท ร ม า น จากผลการกระทำของเขามากเพียงใด ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้ว
ทำให้อดีตไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยคือ เขาไม่เคยรักเราหรอก คนแบบนี้เขารักตัวเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกคนที่รักเขา
หรือก็คือ…
เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเราและไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้ เขาจึงไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร แม้บางทีมีลูกสอง สาม ไม่ถามถึง ไม่ส่งเสียก็
เห็นได้บ่อย และมักหาข้ออ้างสนับสนุนให้ตัวเองผิดน้อยลงด้วยการโยนความผิดให้เราก็ได้ คนแบบนี้จึงควรปล่อยไปมากกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขาไม่ได้คู่ควรกับเรา
แม้แต่น้อย มันอาจจะโชคดีกับเราก็ได้เพราะเราได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้อดีตจะร่วมสร้าง ฝ่ า ฟั น อุปสรรคปัญหา แต่พอเขามั่งมีลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน
“ชีวิตคนเราหากทำความดีมากพอย่อมได้กินผลเงาะ หากมีความดีไม่พอย่อมได้กินแต่เปลือกของเงาะ” อย่างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะคนเราทุกวันนี้หลงเปลือก
หลงรูปเสียจนหลงลืมจิตใจ คุณงามความดีใครเลือกอย่างไหนก็จะได้อย่างนั้นคนที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเพราะศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว
เก็บความรักของเรามารักตัวเองและครอบครัวดีกว่าแล้ววันหนึ่งเราจะขอบคุณเขาที่ทิ้งไป
Cr. นามบุญ
