1. ใครจะว่าอะไรก็ช่าง
ถ้าเราไม่ได้เป็นอย่ างนั้นก็พอแล้ว เคยได้ยินคนพูด เรื่องการติดฉลากไหม การติดฉลากก็คือการประทับตราว่าสิ่งนั้นเป็นอะไร เพื่อให้ง่ายต่อการจัดประเภท ทีนี้ปัญหาอยู่ที่ว่าถ้าติดฉลากถูกก็ดีไปแต่ถ้าเมื่อไหร่ติดฉลากผิด
สิ่งนั้น ก็จะไม่ใช่สิ่งที่เป็นตามฉลากก็เท่านั้น ในหลักการเดียวกัน ถ้าใครมาว่าคุณส า ร พัดเรื่องแต่ถ้าคุณ ไม่ได้เป็นอย่ างเขาบอกก็ไม่เห็นจะต้องคิดมากกับฉลากที่เขาเอามาติดไว้ ถ้าคุณเป็นน้ำตาลแล้วเขาเอาฉลากน้ำปลามาติดให้ก็ไม่ใช่ปัญหาของคุณ เขาเองต่างหากที่คิดผิด
2. ให้เกียรติงานที่ทำด้วยการทุ่มเททำงานอย่ างเต็มที่
อย่ าบ่นว่าไม่ชอบงาน นึกถึงกระเป๋ารถเมล์ ที่ยิ้มแย้มแจ่มใสสิ แล้วเปรียบเทียบกับ เราที่นั่งบ่นอยู่นั่นแล้ว ว่าเหนื่อย ไม่สนุก ถามว่างานหรือเปล่าที่ทำให้เราทุกข์ จริงๆ แล้วเราต่างหากที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์เพราะนั่งพร่ำบ่นกับสิ่งที่ไม่ได้ดังใจ
ถ้าใครได้ทำงานที่ชอบก็ดีไป แต่อย่ าลืมว่างานที่ชอบก็มี ด้านที่ทำให้เราเหนื่อยได้เหมือนกัน ใช่ว่าหนทางการทำงานจะปูด้วย กลี บ กุหลาบเสมอไปสิ่งที่เราควรคิด ก็คืองานคือสิ่งที่ทำให้เราใช้ชีวิตอย่ างคุ้มค่า อย่ าดูถูกงานของตัวเอง
ไม่เช่นนั้นเราก็ดูถูกตัวเองด้วยที่เลือกทำงานนั้น อย่ าลืมว่าเราต่างหากที่เป็นคนเลือกที่จะทำหรือไม่ทำ ดังนั้นทำงานที่เราเลือกในเวลานั้นๆ
3. งานไม่ได้หนักทุกวันสักหน่อย
เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว เวลางานล้นมือเราอาจท้อ แต่ท้อไปงานก็ไม่เสร็จ ลุกมาทุ่มเททำให้เสร็จๆ ไปดีกว่า เหนื่อยแค่ไหนเดี๋ยวก็ได้พักและสิ่งที่เราต้องทำเมื่องานเยอะ
คือจัดระเบียบเส้นต า ย ของงานแต่ละชิ้น เจรจาต่อรองถ้าคิดว่าจะไม่เสร็จตรงเวลาแล้วก็ค่อยๆ ทำไปทีละงาน เดี๋ยวดีเอง
4. ถึงจะไม่เก่งงานนี้
แต่เราก็พย าย ามเต็มที่แล้ว บ่อยครั้งที่เราได้รับ มอบหมายงานที่ไม่ถนัด ก็คิดเสียว่าไม่เป็นไร ทำให้เต็มที่ แต่ก่อนทำก็บอกคนที่มอบหมายหน่อยว่าไม่ค่อยถนัดนะ แต่จะทำเต็มที่ผิดพลาดอะไรก็บอกได้ เขาจะได้ไม่คาดหวังมาก
แต่ถ้าทำออกมาแล้วดีก็ถือเป็นกำไร อย่ าเสียใจที่ทำงานบางประเภทไม่เก่ง เพราะเราก็อาจจะเก่งในงานประเภทอื่นก็ได้จำไว้ว่าปลาอาจจะว่ายน้ำเก่งกว่าลูกสุนัข แต่ปลาก็วิ่งไม่ได้เหมือนกัน ถ้าปลาตัวหนึ่งจะโดดขึ้นมาบนบกแล้วคืบคลานจนถลอกปอกเปิกก็คงไม่มีใครว่าอะไร เพราะมันเป็นปลาจริงไหม
5. ไม่เป็นไร ผิดพลาดกันได้
ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทำงานผิดพลาด แล้วยังจะมานั่งโทษตัวเองให้เหนื่อยทำไม ให้กำลังใจตัวเองเพื่อทำงานชิ้นต่อไปดีกว่า ยิ่งเรามัวจมกับความผิดพลาดเดิมๆ เราก็จะทำงานอื่นต่อไม่ได้ สู้เอาความผิดพลาดมาทำให้ถูกต้องในงานชิ้นใหม่ดีกว่า
สัจธรรมของชีวิตที่ต้องจำไว้อย่ างหนึ่ง ก็คือไม่มีใครจำเรื่องของคนอื่นนานหรอก ถึงใครจะว่าเรามากมาย แค่ไหนแต่พอเดินพ้นหน้าเราไป เขาก็ต้องคิดเรื่องอื่นแทนแล้วเราจะมาลงโทษตัวเองอยู่ทำไม
ขอขอบคุณ c h o n b u r i p o s t
