อ่านแล้วได้สติ อย่าคิดว่าตนอยู่สูงกว่าใคร อย่าอวดดี

คนเรานั้น อย่าหลงตัวเองคิดว่าตัวเอง เหนือกว่าใครเลิกหลงทะนงตน เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า

อย่าทำตัวเป็นม้าพันลี้ เรื่องมีอยู่ว่าในดินแดนแสนไกล มีม้าอยู่ตัวหนึ่งเป็นม้าหนุ่มที่มีร่ างก าย

กำยำแข็งแร ง ดูแหร่ง สง่างาม แล้วความสามารถของม้าตัวเนี่ย เขาสามารถวิ่งได้ระยะทาง

ถึงพันลี้เลยล่ะ แบบที่ขาไม่ต้องหยุดพักและ ไม่มีเหนื่อยสำหรับเขาเลย จึงทำให้เป็น

ที่หมายปองของหลายๆ คน ที่ต้องการจะเป็นเจ้า

แต่ ทว่า ม้าตัวนี้

ก็ไม่ยอมให้ใครขี่ แม้แต่น้อย เพราะมันกำลัง รอผู้ที่เพียบพร้อมผู้ที่เหมาะสมที่จะขี่มันอยู่

ในช่วงเวลาที่ม้ากำลังมองหาผู้ที่มันคิดว่าดี และเหมาะสมจะขี่ก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อย

ที่เข้ามาหาม้าตัวนี้ เพราะเขาต้องการจะขี่มัน พ่อค้ าได้เข้ามาหาม้าและถามว่า

“เจ้าอย ากจะไปกับข้าไหม ข้ามีอาห าร มีน้ำ ให้กินตลอด”ม้าพันลี้เขาก็ได้ส่ายหัว

ไม่สนใจ ตอบกลับไปว่า“ม้าดีๆ แบบข้านั้นไม่ไปกับพ่อค้ า ที่ใช้ข้าเพื่อส่งของหรอก”

และต่อมา ทหารได้เข้ามาหาม้า แล้วถามมันว่า

“เจ้าอย ากจะไปกับข้าไหม เจ้าจะได้เป็นม้า คู่กายทหารเชียวนะ”

และม้าพันลี้ได้แต่ ส่ายหัวเช่นเคย ตอบกลับไปว่า

“ม้าดีๆ เช่นข้าทำไมข้อต้องไปรับใช้ทหาร ธรรมดาๆ เยี่ยงเจ้า”

จากนั้นนายพรานก็ได้เข้ามาหา แล้วถามมันว่า

“เจ้าอย ากจะไปกับข้าไหม” ม้าพันลี้ส่ายหัวเช่นเคย จากนั้นก็ตอบกลับไปว่า

“ม้าดีๆ เช่นข้าทำไมต้องไปรับใช้นายพรานเช่น” และไม่ว่าใครจะเข้ามาหาม้าพันลี้

ก็ไม่ตอบตกลง กับใครเลยและเวลาก็ผ่าน ล่วงเลยไปหลายปี

ม้าพันลี้ตัวนี้ก็ยังหาเจ้าของ ที่ถูกใจไม่ได้เลยจนเมื่อข่ าวความเก่งและความสามารถของม้าตัวนี้

เข้าไปถึงในวังและไปถึงหูของพระราช า ท่านจึงได้ออกรับสั่งให้ขุนนางรีบไปตามหา

ม้าพันลี้ตัวนี้เลยตอนนั้นเพื่อมาเป็นพาหนะ คู่กายของพระราช า จากนั้นขุนนางจึงออกเดินทาง

และได้ตามหาม้าพันลี้ ตัวนี้ ในที่สุดก็ได้เจอกัน และได้แนะนำตัวเองกับม้าพันลี้

พอม้าพันลี้รู้ว่าคนที่มาหาตน เป็นถึงขุนนางชั้นสูงแล้วล่ะก็ จะได้ไปเป็นพาหนะคู่กาย

ของพระราช า ก็ดีใจใหญ่เลย และตัดสินใจที่จะไปกับขุนนาง เพราะม้าพันลี้นั้น

มันได้เจอกับคนที่เหมาะสม จะขี่แต่ก่อนที่จะได้กลับวัง ขุนนางจึงได้ถามม้าพันลี้ว่า

เจ้านั้นเชี่ยวชาญเส้นทางแถบนี้แค่ไหน ม้าพันลี้ตอบว่าไม่เลยเพราะข้าไม่เคยเดินทาง

ไปไหนนานมากแล้วและขุนนางจึงถามต่อว่าเจ้าเคยมีประสบการณ์ในการสู้ สมร ภู มิ

รบบ้างหรือไม่ม้าพันลี้ก็ได้ตอบไปว่าไม่เลยเพราะข้า ไม่ยอมรับใช้ทหารธรรมดาๆ

จากนั้นขุนนางก็ถามต่อไปอีกว่า งั้นเจ้าเคยเข้าป่าหรือไม่ บางครั้งพระราช า

ก็ชอบไป ล่ า สั ต ว์ นะม้าพันลี้ตอบว่า ไม่เลยเพราะข้านั้นไม่ใช่ม้าธรรมดา

ข้าไม่ไปให้นายพร าน ใช้งานหรอกนะ ขุนนางมองม้าพันลี้ด้วยความสงสัยว่า

เพราะอะไรทำไมม้าตัวนี้ถึงมีชื่อเสียง ไปไกลถึงในวัง ทั้งที่ไม่มีความสามารถสักอย่าง

จากนั้นขุนนาง พูดขึ้นว่า หากเจ้าไม่เคย ทำอะไรมาเลยนั้น

ข้าจะเอาเจ้าไปใช้ประโยชน์อะไรได้ล่ะ ม้าพันลี้บอกกับขุนนางไปว่า ข้าวิ่งเวลากลางวันได้นะ

วันละพันลี้กลางคืนแปดร้อยลี้เลยนะ เมื่อขุนนางได้ยินดังนั้น จึงเปรยไปว่า

เจ้าก็ลองวิ่งให้ข้าดูหน่อยสิหากเจ้าวิ่งได้เร็ว สมคำล่ำลือข้าจะพาเจ้ากลับวัง จากนั้นม้าพันลี้

จึงเริ่มออกวิ่งด้วยความมั่นใจและดีใจที่จะได้โชว์ความสามารถแต่เมื่อเริ่มออกวิ่งไปได้ไม่นานนัก

ม้าพันลี้ก็เริ่มเหนื่อยหมดแร ง ซะงั้น ขุนนางจึงพูดขึ้นว่า

“เมื่อก่อนตอนเจ้าหนุ่มๆ เจ้าคงจะเก่งมากจริงๆ ตามที่ใครเขาล่ำลือกันไว้

แต่มาตอนนี้เจ้าแก่แล้ว หากข้าเอาเจ้าไปคงใช้ประโยชน์ อะไรไม่ได้ข้าว่าเจ้าคงไม่ใช่ม้า

ที่ข้าตามมาหาแล้วล่ะ เมื่อพูดจบขุนนางก็ ขึ้นควบม้าตัวเดิมแล้วจากไปทิ้งให้ม้าพันลี้ยืนหอบ

อยู่ตรงนั้น ข้อคิดของเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า อย่าหลง ทะนงตนว่าตนเก่งค้ำฟ้าเพราะ

คนเรามีนำหน้าก็ต้องมีถอยหลังกันอยู่แล้ว ถ้าเราคิดว่าตัวเองเก่งและหยุดที่จะพัฒนาก็จะกลายเป็นคน

ที่ถอยหลังและคนอื่นจะแซงหน้าเรา ไปโดยที่เราไม่รู้ตัวการมีความมั่นใจเป็นเรื่องที่ดีแต่อย่าถือตัว

ทะนงตัว จนเกินไป เมื่อไหร่ที่คิดว่าตนเอง เก่งจนไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเมื่อนั้น

ความห า ย น ะ จะมาเยือนแล้ว หากเราจะหยุดพัฒนาตัวเองมันก็จะมีแต่ทรงกับท รุ ด

ขอขอบคุณ ชุลีพร ช่วงรั งษี